En ik leer nog elke dag bij. In het verleden was ik nooit 100% mezelf, dat durfde ik niet. Ik was vaak deels aan het acteren, bang dat anderen ‘mijn echte ik’ niet leuk zouden vinden. Vooral die hooggevoeligheid, die verborg ik. Ik vond het zo’n stomme eigenschap, ik schaamde me er zelfs voor! Ik duwde die gevoelige kant diep weg en wilde een stoere, sterke vrouw zijn die nergens bang voor was. Ik merkte steeds vaker dat het voor mij lastiger werd om het vol te houden. Een persoon te ‘spelen’ die voldeed aan wat anderen van mij verwachtten. Het perfecte plaatje presenteren. Ik werd er zo ontzettend moe van. Verdrietig. Bang. En vaak ontzettend boos op mezelf en anderen. Voor mijn gevoel moest ik liefde ‘verdienen’, dus ging ik pleasen om leuk gevonden te worden. Ik leefde in mijn hoofd, dacht altijd na en luisterde niet naar wat mijn lichaam te vertellen had. Totdat mijn lichaam mij vertelde -door allerlei vage lichamelijke klachten – dat ik niet goed voor mezelf zorgde. De klachten werden steeds erger, ik werd zelfs onderzocht in het ziekenhuis. Wat bleek? Er was niets mis met mijn lichaam, maar geestelijk had ik het zwaar. En lichaam en geest zijn natuurlijk nauw met elkaar verbonden. Mijn hoofd draaide overuren. Ik vond altijd anderen belangrijker dan mezelf. Ik luisterde niet eens naar wat ik nodig had.

ECHT BIZAR! Denk ik nu.

Maar ik weet dat er veel meer gevoelige vrouwen zijn die het zo ver laten komen. En die dat in eerste instantie helemaal niet toe willen geven, maar diep vanbinnen voelen dat ze niet goed voor zichzelf zorgen. Die in hun hoofd altijd bezig zijn met wat ze voor anderen kunnen doen. Geven, geven en blijven geven. Maar amper ontvangen. Omdat ze denken dat ze het niet waard zijn. En die overtuiging kan diep zitten. Gevoelige vrouwen, die zelfs niet weten wie ze nu precies zijn, omdat ze bang zijn om zichzelf helemaal te laten zien. Die het perfecte plaatje presenteren, maar weten dat het plaatje helemaal niet perfect is. Ze vinden zichzelf niet mooi genoeg, niet slim genoeg, niet lief genoeg, niet bijzonder genoeg, niet perfect genoeg. Kortom: NIET GOED GENOEG!

Voel jij dit ook? Ik vind dat heel erg om te zien, omdat ik weet hoe klote dat voelt. Je neemt je voor om het anders te doen, maar telkens lijk je weer terug te vallen naar je oude situatie. Waar moet je beginnen? Hoe pak je het aan? Toen ik zelf eenmaal een coach vond die me begreep en naar me luisterde, viel er een pak van mijn hart. Het was zo ontzettend fijn om met iemand te praten die mij begreep. Die wist was ik nodig had. En dat wil ik jou ook leren! Ik wil dat jij als vrouw weer gaat onderzoeken wie jij bent en wat je nodig hebt. Dat je je realiseert dat behoeften van een ander niet belangrijk zijn dan die van jou. En hoe je dat doet? Door je eigen beste vriendin te worden. En daar wil ik je bij helpen. Daarom bied ik sessies en een zelf ontwikkeld programma aan met als rode draad #wordjeeigenbff. Ik kan een kort stukje met jouw reis meelopen, of iets langer. Wat goed voelt voor jou.

Lijkt je dit spannend? Logisch. Zelf vond ik het toegeven dat ik iemand nodig had, heel zwak van mezelf. Ik was toch niet gek? Ik kon dit toch makkelijk zelf oplossen? Misschien wel, maar dat kan heel lang duren. En er zijn mensen die dit al hebben meegemaakt. Je hoeft het niet alleen te doen. Je hoeft het wiel niet opnieuw uit te vinden. Je moet alleen jezelf écht willen onderzoeken. Dan is het ontzettend fijn als er iemand naast je staat die hetzelfde heeft doorgemaakt. Die in jou gelooft en je steunt tijdens de uitdagingen. Het gaat namelijk niet altijd makkelijk worden. Dat is ook wat ons soms tegenhoudt: we zijn bang dat er dingen gaan veranderen. En we zitten nu net zo lekker in ons ‘comfortabele coconnetje’. Maar wees eens eerlijk: is het écht comfortabel? Of maak je jezelf dit wijs? Je weet ondertussen zelf ook wel: als je doet wat je altijd deed, gaat er ook niets veranderen. En als jij dat prima vindt, prima natuurlijk!

Maar ben je er helemaal klaar mee? Lees dan verder 🙂